De zogenaamde legpuzzel is een puzzelspel dat het hele plaatje in vele delen opdeelt, de volgorde verstoort en het weer in elkaar zet tot het originele plaatje.
Al in de eerste eeuw voor Christus had China een legpuzzel, ook wel tangram genoemd.Sommige mensen geloven dat dit ook de oudste legpuzzel in de menselijke geschiedenis is.
Het moderne gevoel voor legpuzzels ontstond in de jaren 1860 in Engeland en Frankrijk.
In 1762 had een kaarthandelaar genaamd Dima in Frankrijk een gril om een kaart in vele delen te knippen en er een puzzel van te maken voor de verkoop.Als gevolg hiervan was het verkoopvolume tientallen keren groter dan de hele kaart.
In hetzelfde jaar vond de drukker John Spilsbury in Groot-Brittannië de legpuzzel uit voor amusement, wat ook de vroegste moderne legpuzzel is.Zijn uitgangspunt is ook de kaart.Hij plakte een kopie van de kaart van Groot-Brittannië op tafel, sneed de kaart in kleine stukjes langs de rand van elk gebied en strooide hem vervolgens uit zodat mensen het konden voltooien. Dit is natuurlijk een goed idee dat enorme winsten kan opleveren, maar Spilsbury heeft geen kans om zijn uitvinding populair te zien worden omdat hij pas op 29-jarige leeftijd stierf.
In de jaren 1880 begonnen puzzels los te komen van de beperkingen van kaarten en voegden ze veel historische thema's toe.
In 1787 publiceerde een Engelsman, William Darton, een puzzel met de portretten van alle Engelse koningen, van Willem de Veroveraar tot George III.Deze legpuzzel heeft uiteraard een educatieve functie, want je moet eerst de volgorde van opeenvolgende koningen achterhalen.
In 1789 vond John Wallis, een Engelsman, de landschapspuzzel uit, die het meest gangbare thema werd in de volgende puzzelwereld.
In deze decennia is de puzzel echter altijd een spel voor de rijken geweest en kan het niet worden gepopulariseerd onder gewone mensen. De reden is heel eenvoudig: er zijn technische problemen.Het was onmogelijk om massaal gemechaniseerde productie te maken, het moest handmatig worden getekend, gekleurd en gesneden. Door de hoge kosten van dit complexe proces komt de prijs van een puzzel overeen met het salaris van gewone arbeiders voor een maand.
Tot het begin van de 19e eeuw was er een technologische sprong en bereikte grootschalige industriële productie van legpuzzels. Die omvangrijke puzzels zijn de verleden tijd geworden, vervangen door lichte stukjes.In 1840 begonnen Duitse en Franse fabrikanten de naadmachine te gebruiken om de puzzel te snijden.In termen van materialen vervingen kurk en karton hardhouten platen en daalden de kosten aanzienlijk.Op deze manier zijn legpuzzels echt populair en kunnen ze door verschillende klassen worden gebruikt.
Puzzels kunnen ook worden gebruikt voor politieke propaganda.Tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikten beide strijdende partijen graag puzzels om de moed en vasthoudendheid van hun eigen soldaten weer te geven.Als je het effect wilt bereiken, moet je natuurlijk op de hoogte blijven van de actualiteit.Als je op de hoogte wilt blijven van de actualiteit, moet je de puzzel snel maken, waardoor de kwaliteit ook erg ruw is en de prijs erg laag.Maar goed, in die tijd was de legpuzzel een manier van publiciteit die gelijke tred hield met kranten en radiostations.
Zelfs tijdens de Grote Depressie na de economische crisis van 1929 waren puzzels nog steeds populair.In die tijd konden Amerikanen voor 25 cent een legpuzzel van 300 stukjes in kiosken kopen, en dan konden ze de moeilijkheden van het leven door de puzzel vergeten.
Posttijd: 22-nov-2022
